Ik groeide op in een warm gezin. Ik heb hele lieve ouders en een twee jaar oudere broer, Stefan, die van kleins af aan al mijn grote vriend is. Ik kom uit het plaatsje Loppersum (ook wel bekend van de aardbevingen). Loppersum is verder een heel vredig dorpje in Groningen. Ik ben geboren in het ziekenhuis van Delfzijl wat aan de andere kant van Loppersum ligt. Later ben ik daar ook naar de middelbare school gegaan. Hiervoor moesten ik en mijn dorpsgenoten 40 minuten fietsen. Mijn peuterspeelzaal en basisschool lagen gelukkig wel gewoon in Loppersum waardoor ik lopend naar school kon. Mijn broer nam me altijd mee op sleeptouw en ook de buurmeisjes en buurjongens liepen mee naar school.
Kleine Nina
Ik en Hanna
Op de peuterspeelzaal, en ook via het dorp zelf, heb ik mijn beste vriendin Hanna leren kennen. Wij zijn na al die jaren nog steeds beste vriendinnen. Wij deden echt alles samen en waren eigenlijk een soort Siamese tweeling. Ik was best een verlegen meisje en keek meestal de kat uit de boom. Ik vond alles wel prima. Het liefst was ik bij papa, mama en mijn broer. Dat was mijn veilige haven. Ik was eigenlijk een klein, schattig meisje. Helemaal niet uitgesproken of iets. Dat kwam pas echt later op de basisschool en middelbare school. Mijn basisschool was best wel groot basisschool met 200 leerlingen. Voor zo’n dorpje is dat best veel. Er zaten zoveel kinderen op dat zelfs klassen in tweeën werden gesplitst. Het was er altijd gezellig. Vooral in de eerste groepen vond ik het allemaal wel prima op school. Ik liet alles op me afkomen. Ik was niet echt een uitmuntende leerling qua prestaties denk ik. Ik ging gewoon met de groep mee.
Kappertje spelen
Zoals je op de foto’s ziet, was ik vroeger echt blond. Ik heb nu donker haar en dat is echt van mezelf. Ik heb ooit een poging gedaan om het weer blond te verven, wat wel lukte, maar na drie weken was ik oranje en was m’n haar afgebroken. Als ik de foto’s van vroeger terugkijk is het wel grappig om te zien dat ik blond was en langzaam van donkerblond naar bruin ging. Het duurde best wel lang voordat ik als kind haar kreeg. Ik had dunne, blonde lokken. Misschien is dit ook wel het kantelpunt van blond naar donker geweest: ik ging kappertje spelen met m’n broer. Hij was de kapper, ik was toen twee, en hij heeft me toen helemaal kaal geknipt. Mijn haar heeft heel wat te verduren gehad als kind. Ik herinner me ook nog dat Hanna en ik in groep 3 zaten en we kapster wilden worden. Het leek ons dus wel een goed idee om dan ook even te oefenen. Toen werd m’n moeder gebeld door de juf met de mededeling dat ze plukken haar onder de tafel had gevonden. Hadden we dus ons eigen haar afgeknipt. Toen m’n moeder ernaar keek was er echt een hap uit m’n haar. Maar misschien doordat ik zo vaak kappertje heb gespeeld, is mijn haar nu wel donker en stevig geworden.
Meisje-meisje
Als klein meisje wilde ik naast kapper heel graag juf en moeder worden. Ik speelde graag met poppen en barbies en was ook echt een meisje-meisje. Opmaken met van die kindermake-up vond ik geweldig. Naast kappertje spelen, deden Hanna en ik ook vaak alsof we juf waren. Ik had altijd veel buurmeisjes en zij waren dan onze leerlingen. Je had weleens dat oud papier op school werd verzameld. Dan haalden wij er oude werkboeken uit. Die gebruikten we dan en die moesten de buurmeisjes ook echt gaan maken dan. We speelden ook wel vaak moedertje. Dan waren wij de moeders en gingen we onze kinderen opvoeden en moesten ze ook echt in de hoek staan enzo. We gingen helemaal op in onze rollen.
Ameland
Mijn broer en ik zijn ook altijd echt een soort team geweest. De foto van ons samen is gemaakt op Ameland. Daar gingen we vaak in een stacaravan op vakantie. Wij waren altijd op avontuur met z’n tweeën. Samen de camping onderzoeken, rondrennen en samen naar de kidsclub. Hij was echt mijn grote vriend. We gingen regelmatig naar Ameland waar we met het gezin veel spelletjes speelden. Eigenlijk geen gekkigheid, maar gewoon hele fijn herinneringen.
Stefan en ik op Ameland
Fijne buren
Sophie en ik
Hanna en ik hadden dezelfde leeftijd en zaten in dezelfde klas. Maar ik had ook een buurmeisje, Sophie, die 1 jaar jonger is dan ik. Ze zat dan wel in een andere klas, maar we zijn al 24 jaar vriendinnen. Onze ouders zijn beste vrienden. Sophie had ook een broer en wij zaten met z’n viertjes ook in dezelfde leeftijdscategorie. We waren altijd een beetje met z’n viertjes, wat heel fijn was. We gingen ook met beide gezinnen op vakantie naar een kinderpark met attracties in Nederland. Eigenlijk speelden we altijd buiten. We woonden dichtbij een weiland waar een maisveld was. Dan gingen we stiekem een stukje maisveld kapot trappen zodat je een pad kon maken. De mais is net zo hoog als dat je zelf was dus je moest wel. Daar bouwden we ook onze hutten. Uiteraard werd de boer weer boos omdat we zijn mais aan het vernaggelen waren. We bouwden de hutten ook wel in het bos. Naast hutten bouwen, speelden we ook spelletjes als jongens pakken de meisjes enzo. En als dan de lantaarnpalen aangingen, betekende dat dat we weer naar huis moesten.
Hanna en Sophie waren wel de twee belangrijkste vriendinnetjes die ik had vroeger. En hoe leuk is het dat ze dat allebei nu nog steeds zijn?
