Uiterlijke onzekerheid
Vroeger was ik vooral over mijn uiterlijk heel onzeker. Ik droeg een paars brilletje, een blokjes beugel en geen merkkleding. Wat dat betreft had ik het gevoel dat ik er niet bij hoorde. Ik was altijd een beetje ‘one of the guys’, maar ik wilde graag bij de coole groep horen. Vooral toen ik naar de middelbare school ging was ik een onzekere puber. Dan ben je heel erg bezig met het zoeken naar je identiteit en bij welk groepje je gaat horen. En ook dan speelt uiterlijk een rol. Gelukkig heb ik nooit een hele slechte huid gehad. Ik probeer er ook nu nog altijd goed voor te zorgen door 2,5 liter water per dag te drinken en te investeren in goede crèmes. Ik denk dat hoe je je voelt ook echt gevolgen heeft voor hoe je in je vel zet en hoe je eruit ziet. Als je je goed voelt, straal je dat ook uit.
Innerlijke onzekerheid
Inmiddels ben ik wel een stuk minder onzeker over mijn uiterlijk. Het is wat het is. Ik vind het juist mooi dat iedereen uniek is, want anders is de wereld ook zo saai. Nu kan ik juist eerder onzeker zijn over mijn innerlijk. Doe ik het wel goed? Doe ik wel genoeg dingen voor de maatschappij? Ben ik wel een goede vriendin/zus/dochter? Dat gaat dus veel meer over hoe ik ben en wat ik doe in plaats van over hoe ik eruitzie. Het verschil tussen vroeger en nu is voornamelijk dat het me nu vrij weinig boeit wat mensen van me vinden. Ik geef mezelf natuurlijk best wel bloot op social media door het werk dat ik doe. Als ik de comments die ik nu krijg vroeger had gekregen, had ik dat verschrikkelijk gevonden. Begrijp me niet verkeerd, want het doet natuurlijk nog steeds pijn om vervelende dingen over jezelf te lezen. Maar ik sta er nu wel meer boven, omdat ik niet meer door iedereen leuk gevonden hoef te worden. Opmerkingen als ‘och wat heeft ze een irritante piepstem’ of ‘ze heeft een grote neus’ of ‘zo, ze is weer aangekomen’, krijg ik dagelijks. Als iemand ongevraagd een mening over een ander uit, zegt dat meer over hoe iemand zichzelf voelt dan over mij (of jou). Ik kan dit soort opmerkingen inmiddels veel beter relativeren. Maar als mensen nu iets over mijn innerlijk zouden zeggen (‘ze is egoïstisch’), dan raakt dat mij meer dan een opmerking over mijn uiterlijk. Dat had ik vroeger nooit gedacht, want toen was het echt andersom.
Tips van Nien
Tip 1: Je hoeft echt niet door iedereen leuk gevonden te worden. En dat is echt oké, want het is ook onmogelijk. Vroeger was ik heel erg bezig met dat ik erbij moest horen en dat iedereen me leuk vond. Nu kan ik denken: lekker boeien. Tip 2: Omring je met mensen die jou leuk vinden om wie je bent. Want zo lang je je omringt met mensen waar je je goed bij voelt, kun je jezelf zijn en dat geeft zoveel rust. Anders ben je ook de hele tijd een soort kameleon die bij iedereen wil horen en zich daarop aan moet passen. Geniet ook echt een beetje van je jonge leven. Je hebt zelf de regie in handen en het is zo zonde om onzekerheid in de weg te laten staan van wat je wilt. Ik dacht vroeger dat ik het heel zwaar had als ik een proefwerk had of als een vriendje het uit had gemaakt. En dat voelde op dat moment ook echt als het einde van de wereld, maar het is zo belangrijk om dan te relativeren. Tip 3: Bekijk de situatie van een afstandje. Als je even uitzoomt van je problemen, onzekerheden en emoties, kun je vaak veel beter relativeren. Want laat je die pukkel op je gezicht echt je dag verpesten? Tip 4: Wie goed doet, goed ontmoet. Ik geloof hier heel erg in. Dat komt ook terug in dat je je moet omringen met mensen die jou echt leuk vinden en die jij leuk vindt. Zo lang jij anderen niet gaat beoordelen, komt het met jezelf ook echt wel goed.
En als laatste: iedereen is weleens onzeker en het mag er ook zijn. Maar probeer eens te denken en praten over jezelf zoals je dat over je beste vriendin zou doen. Wees een beetje lief voor jezelf.
