Vroeger
Toen ik klein was, durfde ik nooit in m’n eentje ‘s nachts naar zolder. Maar als ik naar de plaatselijke kroeg wilde toen ik veertien à vijftien was, stapte ik gewoon in mijn eentje op de fiets en reed ik vijftien kilometer over donkere boerderijweggetjes waar in de verste verte geen lantaarnpaal te bekennen was. Ik fietste daar gewoon om één uur ‘s nachts en dat deed me helemaal niks. M’n ouders zeiden altijd: “We hebben liever dat je om twee uur thuis bent en dat je met de jongens uit het dorp meefietst, dan dat je om één uur naar huis komt en je alleen fietst.” Maar ik was zelf nooit bang. Het grappige is dat ik dat toentertijd gewoon durfde en ik het nu voor geen goud meer zou doen.
Angsten
Ik heb op dit moment denk ik niet echt officiële angsten of fobieën. Ik vind de adrenalinekick die je krijgt door dingen te doen die buiten je comfortzone liggen heerlijk. Ik ben drie keer in mijn leven uit een vliegtuig gesprongen en ik vond dat echt het geweldigste gevoel ever. De enige dingen die ik niet zo chill vind, zijn kleine ruimtes en open water. Ik kruip bijvoorbeeld liever niet onder dingen door en ik zwem al helemaal niet graag in de zee. Ik zie daar ook echt de lol niet van in. Ik heb trouwens wel gesnorkeld toen ik samen met Kelvin op Mauritius was. We deden een boottocht en Kel riep de hele tijd vanuit het water hoe mooi het wel niet was. Ik besloot om toen toch maar het water in te gaan en dat was het meer dan waard. Het was zo prachtig daar. Maar nee, ik vind de zee gewoon niet fijn. Ik ben altijd bang dat ik word meegesleurd in zo’n geul of dat er een haai zit. Ik denk dat dat komt omdat ik op zo’n moment geen controle heb én omdat ik geen goede zwemster ben. Ik heb wel m’n A en B diploma, maar ik voel me gewoon niet op mijn gemak in het water.
Bang om alleen te zijn
Een angst die verder ging dan die voor kleine ruimtes en water was de angst om ‘s nachts alleen thuis te zijn. Kelvin is voor zijn werk veel weg, dus dat was heel lastig. Het is natuurlijk sowieso ingewikkeld dat je op je 25e niet alleen durft te slapen. Ik sliep niet in nachten dat ik alleen was. Ik had last van paniekaanvallen en ik zat rechtop in bed te wachten tot het licht werd buiten. In de zomer is dat rond vijf uur ‘s ochtends, maar in de winter is dat pas om een uur of acht. Ik kon dan één à twee uurtjes slapen voordat ik naar kantoor ging. Dat belemmerde me zo erg, dat ik besloot om naar een psycholoog te gaan. Dat hielp enorm, want na heel wat sessies durfde ik weer alleen thuis te zijn ‘s nachts.
Oorzaken
Ik weet niet zo goed waar angsten vandaan komen. Met de psycholoog ben ik op zoek gegaan naar een oorzaak of herkomst van de angst, waardoor ik erachter kwam dat een angst niet eens hoeft te ontstaan door iets wat je heel bewust hebt meegemaakt, maar dat het ook allemaal kleine elementen kunnen zijn. Een angst komt denk ik niet helemaal uit de lucht vallen. Ik vind het wel lastig om daar iets over te zeggen, omdat ik natuurlijk geen psycholoog ben.
Hulp
Ik ben nu volledig over de angst heen, dus voor mij heeft het enorm geholpen om hulp te zoeken. Ik wil niet zeggen dat als je een angst hebt je gelijk naar een psycholoog moet gaan, maar wel als deze angst je dagelijks leven belemmert. Kijk, als je bang bent om een keer een muis te zien, weet ik niet of een psycholoog de oplossing is. Maar als je echt een muizenfobie hebt en je de straat niet op durft, belemmert het je dagelijks leven natuurlijk enorm en zou ik zeker hulp zoeken. Ik denk dat veel mensen zelf aanvoelen of ze hulp nodig hebben, maar het is belangrijk om te weten dat je je voor niks hoeft te schamen. Het praten en bespreekbaar maken is het begin van je angst overwinnen.
